با پیشرفت روزافزون تکنولوژی، شیوه استخدام افراد، روش انجام وظایف آنها و مهارت های لازم برای انجام این مسئولیت ها در حال تغییر است. اما نکته اصلی اینجاست که محیط کاری در آینده دقیقاً چگونه خواهد بود؟ این سؤالی است که نزد گروهی از رهبران فكری صنعت تکنولوژی مطرح كردیم. پاسخ های آنها که در ادامه خواهد آمد، حاکی از وجود نیروی کاری است که توسط تکنولوژی توانمند شده است. چشم اندازی که در آن با گسترش هرچه بیشتر اتوماسیون، کارمندان را از انجام وظایف کسل کننده آزاد ساخته و آنها را قادر می سازد تا در کار خود خلاق تر و مؤثر باشند.

من فکر می کنم یکی از بزرگترین محرکه هایی که به وضوح در محیط های کاری در حال تغییر است، حرکت از قالب رهبری سنتی با اختیارات رسمی به سمت رهبری تاثیرگذار است. امروزه ما با نیروی کاری متشکل از کل افراد نسل Y (متولدین بین سال های 1981 تا 1995) مواجه هستیم؛ نسل Z (متولدین بین سال های 1996 تا 2010) نیز در راه است. با این که هر دو نسل، دارای تعدادی خصوصیات مشترک هستند، هر دو در دنیایی رشد کرده اند که کمی اغراق آمیز به نظر می رسد؛ به دلیل نحوه ای که تکنولوژی ما را به یکدیگر متصل کرده و امکان پاسخ فوری و انواع روش های همکاری را فراهم می آورد. نسل Y به سمت رهبرانی متمایل می شوند که قابل دسترسی، قابل اتکا و معتبر باشند. کارمندان نسل Y همچنین دارای سنسورهای تشخیص مغلطه هستند؛ دستگاهی فرضی با قدرت شناسایی تبلیغات دروغ، کلاهبرداری های نوین، عدم صداقت در رفتار و گفتار، دورویی و بسیاری دیگر از مواردی که در این دنیای مدرن برای فریب دادن انسان ها استفاده می شود. در کنار مهارت خاص این افراد در تشخیص هر نوع گزاره جعلی، نسل Y همچنین با بازخوردها مکرر، تعاملات و ورودی های منظم شکوفا شده و پیشرفت می کند.
اینجاست که “رهبری تاثیرگذار” وارد می شود – این نوع رهبری، کمتر در مورد “این کار را بکن چون من رئیس تو هستم” و بیشتر شبیه گروهی از همکاران است که در کنار یکدیگر برای رسیدن به یک هدف مشترک تلاش می کنند. رهبرانی که رهبری تأثیرگذاری دارند، با ایجاد استراتژی برای رسیدن به وضعیتی که کارکنان باید به آن دست یابند، تیم های توانمندی تشکیل داده و آستین های خود را برای هدایت آنها تا مقصد نهایی، بالا می زنند. رهبری تاثیر گذار شامل دستورات و کنترل کمتر اما الهام بخشی و تأثیرگذاری بیشتر است. علاوه بر مواردی مانند تعادل بین کار و زندگی، کارمندان امروز، بیش از پیش به دنبال یافتن معنا در کار خود هستند و توانایی تأثیرگذاری همه جانبه رهبر، می تواند در بالا نگه داشتن سطح انگیزه تیم کمک شایانی کند.

همه روزه پیش بینی هایی جدید مطرح می شود که نقش و تاثیر فناوری بر مشاغل را پررنگ تر می کند. با این حال، یک چیز قطعی است: این که در حال سپری دوره ای سرشار از تغییرات بی سابقه هستیم. در حالی که هنوز برخی از بهترین مشاغل آینده به وجود نیامده اند، نیاز به مهارت های منحصر به فرد انسانی، مانند نمایش هوش هیجانی، همدلی، حل مسائل به روش های خلاقانه، کنجکاوی اندیشمندانه و همین طور توانایی سازگاری، برای رشد و ثبات شغلی در سال های آتی از اهمیت ویژه ای برخوردار خواهد بود. آموزش مداوم، قرار گرفتن در کنار فرهنگ های مختلف، توسعه و حفظ شبکه متنوع از همکاران و همچنین استقبال از بازخوردها، به شما این امکان را می دهد تا مهارت های اشاره شده را ایجاد و قدرتمند تر کنید. صرف نظر از اینکه فناوری های آینده چه تاثیری بر محیط کار خواهند گذاشت، نمایش و عرضه این توانایی ها برای ساختن یک حرفه طولانی مدت و موفق به شما کمک می کند.

من سناریوهای فنی را به باقی افراد واگذار می کنم. چرا که می خواهم در مورد تصویری که آینده کاری باید داشته باشد، از دو دریچه صحبت کنم: فرهنگ و تجربه کارمندان. در تحقیقات من در مورد تحول دیجیتالی و نوآوری سازمانی، “فرهنگ” اغلب به عنوان یک امپدانس قوی و همچنین یک کاتالیزور پیشرو مورد استناد قرار گرفت. در همان زمان، دریافتم که روحیه کارکنان هنوز یک عامل ثابت است که  نرخ 53 درصدی عدم رضایت کارگران حاکی از این قضیه است. به علاوه، هنگامی که مشغول نوشتن کتاب خود به نام “مقیاس زندگی” بودم، متوجه شدم که کارمندان متصل نیز، فعالانه (و بیش از پیش) با حواس پرتی دیجیتالی و حتی اعتیاد دست و پنجه نرم می کنند. این تأثیری باور نکردنی بر بهره وری کارکنان و خروجی کلی دارد. آینده کار باید ابتدا بر مردم متمرکز شود، مدرنیزاسیون منابع انسانی از “مقاومت انسانی” گرفته تا منابع انسانی واقعی. در حال حاضر هوش مصنوعی و یادگیری ماشین مسئولیت های روزمره را اتوماتیک کرده اند. کارمندانی که با روش های سنتی کاری(کارآموزی) تجربه کسب کرده اند، مهارت های فعلی خود را کهنه شده می یابند. این کارمندان به اندکی کمک برای از نو توانمند شدن و همین طور دور ریختن آموخته های قبلی خود نیاز دارند تا به تخصص های مدرن و ارزشمند دست پیدا کنند. آینده کار قطعا به یک Ctrl-Alt-Del نیاز دارد؛ یک معماری نوین و یک هدف تازه. فناوری نوآورانه، فضای کاری آزاد و یا میزهای پینگ پنگ دیگر کافی نیست. انجام این کار نیازمند بینش، رهبری و همدلی است. کارمندان برای به عهده گرفتن مسئولیت های جدید نیاز به انگیزه و محرک و همچنین تشویق به کار کردن به روش های تازه دارند. فرهنگ و اشتغال کارکنان از هر زمان دیگری بیشتر اهمیت دارد.

بازاریابی به عنوان یک صنعت طی یک دهه گذشته شاهد تحولات شگرفی بوده است. نوآوری در تکنولوژی و علوم داده، در حال تغییر مهارت های مورد نیاز بازاریابان هستند که به طور فزاینده ای پیچیده تر شده اند. کافی است تنها به ظهور تکنولوژی بازاریابی و شبکه های اجتماعی نگاه کنید تا ببینید این روند تا چه حد سرعت گرفته است. در حالی که بازاریابان تلاش می کنند تا سازمان های خود را به صورت دیجیتالی متحول کنند اما در یافتن افراد متخصص برای پشتیبانی از طرح های پیشگام بازاریابی، با مشکلاتی هر چه بیشتر روبرو می شوند. در نتیجه، رهبران بازاریابی در حال ارزیابی مجدد از عملکرد آینده بازاریابی و افراد مورد نیاز برای رشد بیش از پیش کارکرد در آینده هستند.

تیم های بازاریابی باید برای نوآوری آماده باشند. این به این معناست که آنها باید تیم های مناسب تشکیل داده و به طور موثر برنامه ریزی کنند. در پنج سال آینده، بازاریابان با در آغوش گرفتن تیم های منعطف دورکاری و سرمایه گذاری در تعلیم و ایجاد مهارت های جدید در زمینه فن آوری های جدید بازاریابی، مسئولیت هدایت نیروی کار دنیای فردا را بر عهده خواهند گرفت. رهبران بازاریابی در پیشروی سازمانها به سمت تمرکز بیشتر روی مشتری و بازار و همچنین فرهنگ سازگارتری که تغییرات روز را به سرعت بپذیرد، سودمند خواهند بود. این امر مستلزم آن است كه رهبران با تغییر لحظه ای اولویت های كسب و كار سازگارتر شوند و در عین حال اهداف بلند مدت را نیز در نظر داشته باشند.

آینده کار در مورد از بین بردن ساختارهای کهنه و کار با روش هایی است که برای شرکت ها و کارمندان بازتر، متنوع تر، کارآمد و سالم تر است. در Punchkick ، ما عمیقاً متعهد به یک ساختار مسطح و بدون مدیریت هستیم و درعوض، در تیم های پروژه محور و خودسازمان یافته و مشتری مدار فعالیت می کنیم. کاهش سیاست و سلسله مراتب به معنای آن است که افراد مشکلات را به طور مؤثر حل می کنند و به فرهنگی که پشتیبان باشد، کمک می کنند. این رویکرد زیرکانه همچنین به ما امکان می دهد تا با یک چشم انداز دیجیتالی که به سرعت در حال تغییر است سازگار شویم.

همچنان که فناوری با شتاب روزافزون خود در حال تغییر است، ما نیز باید با همان سرعت یاد بگیریم و سازگار شویم. ابزارهایی مانند واقعیت افزوده، یادگیری ماشین و رابط های کاربری مبتنی بر صدا معمولاً غریب به نظر می رسند تا زمانی که ناگهان جزئی از جریان اصلی دنیای تکنولوژی خواهد شد و در این مرحله دیگر برای رسیدن به آنها خیلی دیر است. در سال 2019، دستیابی به فناوری  های روز اصلا هدف بزرگی نیست. نکته مهم جهش کامل به فناوری فردا و سازگاری با آن است. بسیار مهم است که همه کارمندان در همه شرکت ها در مورد  این که چگونگه ممکن است نقش آنها تغییر کند، فکر کنند؛ چرا که این تغییر دیر یا زود اتفاق خواهد افتاد. در این مرحله، سازگاری یک دارایی با ارزش برای یک عضو تیم و یک فرهنگ اداری است.